آزمون ویسکانسین یکی از پرکاربردترین آزمون‌های شناختی است که برای اندازه‌گیری عملکرد شناختی و هوشی فرد استفاده می‌شود. این آزمون از سوالاتی تشکیل شده است که به صورت کاغذ و قلم اجرا می‌شود و بر روی چندین حیطه شناختی اعم از حافظه کاری، دقت، سرعت پردازش، توجه و غیره تمرکز دارد.
آزمون ویسکانسین در سال ۱۹۴۰ توسط دکتر دیوید ویسکانسین طراحی شده و به سرعت مورد استفاده قرار گرفت. این آزمون در واقع شامل چندین زیرآزمون است که هر کدام به طور جداگانه عملکرد شناختی فرد را اندازه‌گیری می‌کنند. به عنوان مثال، آزمون حافظه کاری ویسکانسین به اندازه‌گیری میزان اطلاعاتی که فرد می‌تواند در حافظه کوتاه مدت خود نگه دارد و دوباره بازیابی کند می‌پردازد.
از آنجایی که آزمون ویسکانسین به طور گسترده در مطالعات روان‌شناختی و تحقیقات علمی استفاده می‌شود، نتایج آن می‌تواند به شکل قابل توجهی در تشخیص اختلالات شناختی مانند اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی، اختلالات حافظه، اختلالات دیداری و غیره مفید باشد.
